Lees meer
De bovenzijde van vlakfilm is geperforeerd. Deze perforaties zijn eigenlijk codetaal: ze geven informatie over het formaat en type van de film, maar eveneens of de vlakfilm kleur of zwart-wit is. Zo kunnen fotografen of ontwikkelaars in de donkere kamer voelen wat voor soort vlakfilm ze in handen hebben, en weten ze wat voor ontwikkelproces ze dus moeten hanteren.
Vlakfilm komt in veel formaten voor. De meest voorkomende zijn:
Vlakfilm bestond net als rolfilm tot de jaren 1950 uit nitraat, een zeer brandbaar materiaal. Daarna werd het veiligere cellulose-acetaat gebruikt, een kunststofdrager die gevoelig is voor het azijnzuursyndroom.
Het wordt aangeraden om fotomateriaal op nitraat- en acetaatfilm zo snel mogelijk te digitaliseren.
Op vind je een uitgebreide handleiding die je helpt bij de identificatie van nitraatfilms. Filmcare kan ook hulp bieden bij het identificeren van nitraat-, acetaat- of polyesterfilm.
Bekijk hier onze bewaartips.
… vlakfilm in een lichtdichte filmhouder moet worden gestoken vooraleer die in een technische camera kan gebruikt worden? Dit moet in het donker gebeuren, want licht zou de film onbruikbaar maken. Denk hierbij aan het typische beeld van de fotograaf met het hoofd onder een doek vooraleer die een foto neemt.
Deze website is een project van meemoo, Vlaams instituut voor het archief, met de steun van de Vlaamse Overheid en EFRO. Heb je toevoegingen of aanbevelingen? Neem contact met ons op. Voor meer informatie over meemoo kan je terecht op www.meemoo.be.
Het project won in oktober 2019 een Archive Achievement Award, uitgereikt door FIAT/IFTA, binnen de categorie ‘Excellence in Media Preservation’.
